Ο στοματικός έλεγχος πρέπει να γίνεται δύο φορές τον χρόνο (κάθε έξι μήνες). Ο οδοντίατρος εξετάζει:

• Την γενική εικόνα του στόματος και το επίπεδο της στοματικής υγιεινής
• Εάν υπάρχουν δόντια με τάση να εμφανίζουν τερηδόνα
• Ποια δόντια έχουν άμεση προτεραιότητα για θεραπεία
• Την κατάσταση των ούλων και όλων των μαλακών ιστών μέσα στη στοματική κοιλότητα, ιδιαίτερα σε νωδούς (χωρίς καθόλου δόντια) ασθενείς.
• Εάν χρειάζεται αφαίρεση των παλαιότερων αποκαταστάσεων (σφραγίσματα, θήκες κ.α.) και εάν χρειάζονται αντικατάσταση.
• Εάν υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο ασθενής τρίζει ή σφίγγει τα δόντια του
• Εάν υπάρχουν αλλοιώσεις (ύποπτα σημάδια) στο στόμα που θα πρέπει να αξιολογηθούν για να αποκλειστεί ενδεχόμενη κακοήθεια.
• Εάν υπάρχουν προβλήματα σύγκλεισης (εάν δηλ. υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που ο ασθενής ενώνει τη μια γνάθο με την άλλη), διαταραχές στην κροταφογναθική διάρθρωση (άρθρωση της γνάθου) και ορθοδοντικά προβλήματα / ανωμαλίες.

Σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο ο οδοντίατρος προχωρά στην λήψη ακτινογραφιών, φωτογραφιών και αποτυπωμάτων.

Στο τέλος του στοματικού ελέγχου και αφού έχει προηγηθεί ή λήψη του ιατρικού ιστορικού, ο ασθενής ενημερώνεται για την κατάσταση της στοματικής του υγείας και μαζί με τον οδοντίατρο αναλύουν το σχέδιο θεραπείας το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει το οικονομικό κόστος των εργασιών, την χρονική διάρκεια της αποκατάστασης, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των αποκαταστάσεων, τις διατροφικές συνήθειες του ασθενή κ.α.

Ακόμη και όταν ο ασθενής δεν διαθέτει κανένα από τα φυσικά του δόντια, ο στοματικός έλεγχος πάλι πρέπει να γίνεται κάθε έξι (6) μήνες.