ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΠΙΠΙΛΑΣ ΚΑΙ ΜΠΙΜΠΕΡΟ

Πιπίλα και θηλασμός δαχτύλου

Για τα περισσότερα παιδιά η χρήση της πιπίλας ή το πιπίλισμα του δαχτύλου είναι ένα ευχάριστο κομμάτι μέσα στην καθημερινότητα τους. Προσφέρει ασφάλεια, χαλάρωση και είναι ο πιο κοινός τρόπος κάλυψης της ανάγκης (ένστικτο) για θηλασμό.

Δεν θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση της, ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες ζωής τους. Σε αντίθετη περίπτωση τα παιδιά καταφεύγουν στο πιπίλισμα του δαχτύλου, μία πραγματικά κακή συνήθεια που διακόπτεται ακόμη δυσκολότερα.

Εάν δεν σταματήσει η συνήθεια αυτή μέχρι και την ηλικία των 4 ετών, τότε δημιουργούνται σοβαρές συνέπειες στην ανάπτυξη των δοντιών και των γνάθων και χρειάζεται ορθοδοντική θεραπεία για να επανέρθει η σωστή ισορροπία. Εάν η χρήση της πιπίλας ή το πιπίλισμα του δαχτύλου σταματήσει πριν την ηλικία των 4 ετών, τότε η θέση των δοντιών και των γνάθων θα διορθωθούν από μόνες τους με την πάροδο του χρόνου.

Προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν:

• Τερηδονισμός των δοντιών-πολλοί γονείς προσπαθούν να ηρεμίσουν τα βρέφη βάζοντας μέλι ή άλλα ζαχαρούχα υγρά στην πιπίλα με αποτέλεσμα την επιθετική φθορά των νεογιλών δοντιών.
• Λανθασμένη ανάπτυξη των γνάθων
• Προβλήματα στην ομιλία

• Λανθασμένη κατανομή των δοντιών(συνήθως συνωστισμένα)
• Ανάπτυξη πληγών μέσα στο στόμα
• Εμφάνιση χάσματος(κενό) μεταξύ των μπροστινών δοντιών όταν το παιδί είναι με κλειστό το στόμα

Η διακοπή μίας βλαβερής συνήθειας απαιτεί χρόνο και υπομονή.

Για αυτόν τον λόγο μην προσπαθείτε να κόψετε την συνήθεια όταν το παιδί είναι κουρασμένο ή εκνευρισμένο και μην το μαλώνετε εάν ενδίδει στην αδυναμία του. Αντιθέτως, επιβραβεύστε το παιδί τις στιγμές που δεν χρησιμοποιεί την πιπίλα ή το δάχτυλο.

Η σωστή πιπίλα:

• Η πλαστική προστατευτική ασπίδα έχει κατάλληλη καμπυλότητα και πολλές τρύπες αερισμού γύρω από το στόμα ώστε να μην ερεθίζεται το δέρμα(αλλιώς θα εμφανίζονται συνεχώς περιστοματίτιδες)
• Είναι ορθοδοντικά σωστό μοντέλο με ορθοδοντικό σχήμα
• Δεν έχει τόση σημασία εάν είναι από σιλικόνη ή καουτσούκ
• Δεν πρέπει να γίνεται χρήση μελιού ή άλλου ζαχαρούχου υγρού πάνω στην πιπίλα
• Απαγορεύεται η χρήση κορδέλας γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πνιγμού του μωρού
• Αλλαγή της πιπίλας περίπου κάθε 2 (δύο) μήνες

Μπιμπερό

Κάθε παιδί πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί ποτήρι (με ή χωρίς στόμιο) αντί για το μπιμπερό το αργότερο μέχρι τα πρώτα του γεννέθλια (12 μηνών).

Σε αντίθετη περίπτωση αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανιστεί μία σοβαρή μορφή τερηδόνας που ονομάζεται σύνδρομο του μπιμπερό ή θηλασμού το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την φθορά και τελικά την απώλεια των νεογιλών δοντιών.

Αντιμετώπιση και πρόληψη

• Κάθε φορά που το παιδί πίνει από το μπιμπερό ή μετά από κάθε θηλασμό θα πρέπει να καθαρίζονται τα ούλα και τα δόντια απαλά με μια βρεγμένη γάζα ή μία βρεγμένη μπατονέτα χωρίς χρήση οδοντόκρεμας
• Το γάλα πρέπει να αραιώνεται σταδιακά με νερό
• Μειώνεται η ποσότητα του γάλακτος στο μπιμπερό καθημερινά ενώ αυξάνεται η ποσότητα στο ποτήρι με στόμιο
• Δεν γίνεται προσθήκη μελιού ή άλλου ζαχαρούχου υγρού
• Αν το παιδί διψάει, πρέπει να πίνει νερό και όχι χυμό
• Να αποφεύγεται η χρήση του μπιμπερό κατά τη διάρκεια της νύχτας
• Να αποφεύγεται ο βραδινός θηλασμός μετά την εμφάνιση των πρώτων νεογιλών(παιδικών) δοντιών-το μητρικό γάλα έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε σάκχαρα, το βράδυ μειώνεται η έκκριση του σάλιου οπότε αυξάνεται η πιθανότητα δημιουργίας τερηδόνας.

ΣΤΟΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ο στοματικός έλεγχος πρέπει να γίνεται δύο φορές τον χρόνο (κάθε έξι μήνες). Ο οδοντίατρος εξετάζει:

• Την γενική εικόνα του στόματος και το επίπεδο της στοματικής υγιεινής
• Εάν υπάρχουν δόντια με τάση να εμφανίζουν τερηδόνα
• Ποια δόντια έχουν άμεση προτεραιότητα για θεραπεία
• Την κατάσταση των ούλων και όλων των μαλακών ιστών μέσα στη στοματική κοιλότητα, ιδιαίτερα σε νωδούς (χωρίς καθόλου δόντια) ασθενείς.
• Εάν χρειάζεται αφαίρεση των παλαιότερων αποκαταστάσεων (σφραγίσματα, θήκες κ.α.) και εάν χρειάζονται αντικατάσταση.
• Εάν υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο ασθενής τρίζει ή σφίγγει τα δόντια του
• Εάν υπάρχουν αλλοιώσεις (ύποπτα σημάδια) στο στόμα που θα πρέπει να αξιολογηθούν για να αποκλειστεί ενδεχόμενη κακοήθεια.
• Εάν υπάρχουν προβλήματα σύγκλεισης (εάν δηλ. υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που ο ασθενής ενώνει τη μια γνάθο με την άλλη), διαταραχές στην κροταφογναθική διάρθρωση (άρθρωση της γνάθου) και ορθοδοντικά προβλήματα / ανωμαλίες.

Σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο ο οδοντίατρος προχωρά στην λήψη ακτινογραφιών, φωτογραφιών και αποτυπωμάτων.

Στο τέλος του στοματικού ελέγχου και αφού έχει προηγηθεί ή λήψη του ιατρικού ιστορικού, ο ασθενής ενημερώνεται για την κατάσταση της στοματικής του υγείας και μαζί με τον οδοντίατρο αναλύουν το σχέδιο θεραπείας το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει το οικονομικό κόστος των εργασιών, την χρονική διάρκεια της αποκατάστασης, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των αποκαταστάσεων, τις διατροφικές συνήθειες του ασθενή κ.α.

Ακόμη και όταν ο ασθενής δεν διαθέτει κανένα από τα φυσικά του δόντια, ο στοματικός έλεγχος πάλι πρέπει να γίνεται κάθε έξι (6) μήνες.

ΣΤΕΦΑΝΕΣ ΚΑΙ ΓΕΦΥΡΕΣ

Πρόκειται για μια ακίνητη (μόνιμα κολλημένη στο φυσικό δόντι) προσθετική εργασία που χρησιμοποιείται για την αισθητική και λειτουργική αποκατάσταση δοντιών στα οποία απουσιάζει μεγάλο μέρος οδοντικής ουσίας λόγω:

• Τερηδονικής βλάβης ή τραυματισμού
• Προστασίας απονευρωμένου δοντιού
• Αισθητικών λόγων
• Αντικατάστασης αρκετά μεγάλων παλιών σφραγισμάτων
• Αναγκαίας κάλυψης ενός εμφυτεύματος

Η θήκη κατασκευάζεται από τον οδοντίατρο σε συνεργασία με τον οδοντοτεχνίτη. Ο οδοντίατρος αρχικά τροχίζει συγκεκριμένα περιφερειακά τμήματα του δοντιού και κρίνει εάν πρέπει να απονευρωθεί ή όχι εκ των προτέρων το επικείμενο δόντι ή εάν χρειάζεται να γίνει επανάληψη της ήδη υπάρχουσας απονεύρωσης. Στην συνέχεια παίρνει αποτυπώματα (μέτρα) τα οποία στέλνει στον οδοντοτεχνίτη. Ο Οδοντοτεχνίτης με την σειρά του κατασκευάζει την θήκη η οποία είναι εξατομικευμένη στο σχήμα και χρώμα των δοντιών του κάθε ασθενούς.

Συνήθως η διάρκεια ζωής μιας θήκης είναι δέκα με δεκαπέντε (10-15) χρόνια.

Είδη στεφανών:

• Ακρυλικές
• Μεταλλοακρυλικές
• Ολικές χυτές από μέταλλο
• Μεταλλοκεραμικές
• Ολοκεραμικές
• Ζιρκονίου

Γέφυρες

Είναι επίσης ακίνητες προσθετικές εργασίες που χρησιμοποιούνται για την κάλυψη ενός κενού χώρου στο στόμα του ασθενούς, ο οποίος έχει δημιουργηθεί από την απουσία ενός ή περισσοτέρων δοντιών.

Σε αντίθεση με τις κινητές τεχνητές οδοντοστοιχίες, οι γέφυρες κολλιούνται μόνιμα στα ήδη υπάρχοντα τροχισμένα φυσικά δόντια ή εμφυτεύματα.

Οι λόγοι που ο οδοντίατρος επιλέγει μια γέφυρα είναι οι εξής:

• Βελτίωση ομιλίας
• Βελτίωση αισθητικής εμφάνισης
• Βελτίωση μάσησης του ασθενή
• Προστασία γειτονικών δοντιών για να μην εμφανιστεί το φαινόμενο Popov-Godon (παραμόρφωση κατά την μετακίνηση δοντιών μετά την απώλεια ενός ή περισσοτέρων δοντιών).
• Επαναφορά σωστής ισορροπίας στο στόμα

Η διαδικασία της παρασκευής μιας γέφυρας έχει παρόμοια στάδια με την παρασκευή μιας θήκης και ίδια διάρκεια ζωής.

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Η πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο πρέπει να γίνεται μετά τα πρώτα γεννέθλια του παιδιού και σκοπός της είναι να εξοικειωθεί με τους χώρους του ιατρείου. Πρέπει να γίνεται 2-4 φορές τον χρόνο ανάλογα πάντα με τις ανάγκες κάθε παιδιού.

Περιλαμβάνει την ενημέρωση των γονέων για :

• Την σωστή στοματική υγιεινή σε κάθε ηλικία του παιδιού
• Τον τρόπο δημιουργίας της τερηδόνας
• Την πρόληψη της τερηδόνας
• Τον τρόπο δημιουργίας της οδοντικής πλάκας
• Τον τρόπο δημιουργίας της ουλίτιδας
• Την πρόληψη της ουλίτιδας

• Την αξιολόγηση της ανάπτυξης των δοντιών και των γνάθων του παιδιού
• Την σωστή χρήση του μπιμπερό και της πιπίλας
• Πρώτες βοήθειες σε περίπτωση τραυματισμού των δοντιών
• Την ποικιλία και ισορροπία στην διατροφή του παιδιού ( «κακές» τροφές για τα δόντια είναι οι σκληρές και μαλακές -κολλώδεις τροφές όπως καραμέλες ,τσιπς, γαριδάκια και τυποποιημένα αλμυρά ,ανθρακούχα ποτά, παγωτά κ.α. ενώ «καλές» τροφές για τα δόντια είναι τα λαχανικά, τα φρούτα, γαλακτοκομικά, τσίχλα χωρίς ζάχαρη, σταφίδες, τσάι)

Η επίσκεψη πρέπει να είναι σύντομη και ευχάριστη. Είναι απαραίτητο οι γονείς να ενημερώνουν το παιδί με πολλές λεπτομέρειες για το τι πρόκειται να βιώσουν ως πρώτη εμπειρία πριν την επίσκεψη στο οδοντιατρείο, αποφεύγοντας τις λάθος λέξεις όπως ένεση, πόνος, τροχός κ.α. Ο οδοντίατρος μαθαίνει στο παιδί όλα τα μηχανήματα και εξηγεί με διασκεδαστικές λεξούλες που εύκολα κατανοεί, κάθε εργαλείο, κίνηση και θεραπεία εκ των προτέρων για την εξάλειψη του φόβου.

Επόμενος επανέλεγχος γίνεται στην ηλικία των 2,5-3 ετών(έχουν βγει όλα τα νεογιλά δόντιά) και στην ηλικία των 3,5-4 ετών ξεκινάει και η πρώτη φθορίωση.

Τα πρώτα νεογιλά (παιδικά) δοντάκια εμφανίζονται συνήθως μεταξύ 6-8 μηνών και μέχρι την ηλικία των 2,5-3 ετών έχει ολοκληρωθεί η ανατολή των 20 νεογιλών δοντιών.

Δεν είναι ανησυχητικό εάν το παιδί βγάλει πιο νωρίς ή αργήσει να βγάλει δοντάκια. Φυσιολογικό χρονικό διάστημα αναμονής θεωρείται έως την ηλικία των 12 μηνών.

Τα πρώτα μόνιμα δόντια εμφανίζονται στην ηλικία των 6 ετών και μέχρι την ηλικία των 12-14 ετών έχει ολοκληρωθεί η ανατολή των 28 μόνιμων δοντιών.

Στην ηλικία 18-21 ετών και έπειτα, θα εμφανιστούν και οι τέσσερις (4) φρονιμίτες εάν υπάρχουν.

Όταν εμφανίζονται τα πρώτα δόντια υπάρχει ανησυχία, γκρίνια, μεγάλη ποσότητα σάλιου, ούλα κόκκινα και πρησμένα.

Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων καλό είναι η μητέρα να καθαρίζει το στόμα απαλά, τουλάχιστον 2-3 φορές την ημέρα με μια βρεγμένη γάζα και να δίνει στο παιδί να δαγκώνει κρύα παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα γι’αυτό το σκοπό.

Η ανατολή των δοντιών είναι μία φυσιολογική διαδικασία και η ανακούφιση των συμπτωμάτων πρέπει να γίνεται με απλούς τρόπους και όχι με ειδικές φαρμακευτικές αλοιφές και κρέμες.

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ

• Ο γονέας πρέπει να κρατήσει την ψυχραιμία του και να ηρεμήσει το παιδί
• Αν το παιδί νοιώθει ζάλη, τάση για έμετο ή λιποθυμία, ο γονέας πρέπει να επικοινωνήσει με τον παιδίατρο
• Αν υπάρχει πρήξιμο ή εκδορές στο πρόσωπο του παιδιού, η περιοχή πρέπει να καθαριστεί απαλά με γάζα και κάποιο αντισηπτικό υγρό. Έπειτα, τοποθετείστε παγάκια τυλιγμένα σε πετσέτα.
• Αν το δόντι είναι νεογιλό (παιδικό): τοποθετείστε μια γάζα στο σημείο του τραυματισμένου δοντιού και έπειτα επικοινωνήστε με τον οδοντίατρο
• Αν το δόντι είναι μόνιμο:

• Βρείτε το δόντι (εάν έχει βγει εκτός στόματος)
• Τοποθετήστε το σε νερό ή φρέσκο γάλα ή φυσιολογικό ορό ή σάλιο ή μέσα στο στόμα του παιδιού
• Επισκεφθείτε άμεσα τον παιδοδοντίατρο

Προσοχή: ΜΗΝ πιάσετε το δόντι ποτέ από την ρίζα και ΜΗΝ το τυλίξετε με χαρτί, γάζα κ.α.

ΟΔΟΝΤΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ (ΑΠΟΤΡΥΓΩΣΗ)

Κατά τη διάρκεια του καθαρισμού ο οδοντίατρος απομακρύνει την οδοντική (βακτηριακή) πλάκα, χρωστικές ουσίες (λεκέδες) από διάφορά φαγητά, ροφήματα και τρυγία (πέτρα) από τα δόντια. Ο επαγγελματικός καθαρισμός δε θα πρέπει ποτέ να αντικαθιστά την καθημερινή φροντίδα της στοματικής υγείας.

Εκτός από την αισθητική πλευρά του αποτελέσματος η αποτρύγωση βοηθάει και στην έγκαιρη διάγνωση σοβαρότερων προβλημάτων στην περιοχή του στόματος.

Στη σύγχρονη οδοντιατρική ο καθαρισμός γίνεται με τη βοήθεια της συσκευής υπερήχων, ο οποία ανώδυνα και ατραυματικά αφαιρεί την «πέτρα» που έχει προσκολληθεί στην επιφάνεια των δοντιών.

Ο οδοντικός καθαρισμός χρησιμοποιείται κυρίως για την θεραπεία της ουλίτιδας και της περιοδοντίτιδας.

ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

Τα οδοντικά εμφυτεύματα μας δίνουν τη δυνατότητα να αντικαταστήσουμε ένα ή περισσότερα δόντια που έχουν χαθεί χωρίς να καταστρέψουμε τα γειτονικά δόντια του ασθενή τροχίζοντάς τα. Επίσης, αποκαθιστούν μεγάλες περιοχές χωρίς καθόλου δόντια (νωδοί ασθενείς).

Οι λόγοι που ο οδοντίατρος επιλέγει τα εμφυτεύματα είναι οι εξής:

• Βελτίωση ομιλίας του ασθενή
• Βελτίωση μάσησης
• Βελτίωση αισθητικής εμφάνισης
• Αποφυγή επιπλέον απώλειας του οστού των γνάθων και επιπλέον αλλοίωσης των μαλακών ιστών.

Η διάρκεια ζωής τους είναι περίπου δεκαπέντε (15) χρόνια και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως:

• Κάπνισμα
• Επίπεδο στοματικής υγιεινής
• Ηλικία
• Ορμονικές διαταραχές
• Λήψη συστηματικών φαρμάκων
• Ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες
• Οστεοπόρωση κ.α.

Για τους παραπάνω λόγους δεν είναι όλοι οι ασθενείς κατάλληλοι για οδοντικά εμφυτεύματα.

Τα εμφυτεύματα μοιάζουν με μικρή βίδα, κατασκευάζεται από τιτάνιο το οποίο είναι βιοσυμβατό υλικό και ουσιαστικά μιμείται την φυσική ρίζα του δοντιού. Έχει υψηλή αντοχή και με την πάροδο του χρόνου ενσωματώνεται όλο και περισσότερο μέσα στο οστό της γνάθου.

Για τους περισσότερους ασθενείς οι τοποθέτηση των οδοντικών εμφυτευμάτων περιλαμβάνει δύο χειρουργικές φάσεις.

Στην πρώτη φάση υπό τοπική αναισθησία τοποθετείται το εμφύτευμα μέσα στο οστό της γνάθου. Για 3-6 μήνες τα εμφυτεύματα καλύπτονται από τα ούλα και σταδιακά ενσωματώνονται στο οστό της γνάθου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο ασθενής μπορεί να φορέσει προσωρινές κατασκευές πάνω από τα εμφυτεύματα.

Στη δεύτερη φάση πάλι υπό τοπική αναισθησία, ο οδοντίατρος αποκαλύπτει τα εμφυτεύματα που βρίσκονται κρυμμένα κάτω από τα ούλα. Ακολουθούν τα αποτυπώματα (μέτρα) και η τοπική τοποθέτηση των στεφανών (θηκών) ή τεχνητών οδοντοστοιχιών πάνω στα εμφυτεύματα.

Οδηγίες για την σωστή φροντίδα των οδοντικών εμφυτευμάτων:

1. Εκπαίδευση και εκμάθηση στην στοματική υγιεινή
2. Διακοπή καπνίσματος
3. Σωστή συστηματική λήψη των φαρμάκων (εάν υπάρχει)
4. Χρησιμοποιούνται μεσοδόντια βουρτσάκια
5. Σχολαστική καθημερινή φροντίδα του στόματος

ΝΑΡΘΗΚΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Κατά την διάρκεια των αθλητικών δραστηριοτήτων μπορεί να συμβούν διάφορα ατυχήματα όπως:

• Κατάγματα και ραγίσματα στα δόντια
• Κατάγματα και ραγίσματα στις γνάθους
• Τραυματισμοί στα χείλη και στη γλώσσα

Οι δραστηριότητες στις οποίες είναι απαραίτητοι οι προστατευτικοί νάρθηκες είναι το μπάσκετ, η πυγμαχία, το kick boxing, οι πολεμικές τέχνες, κ.α.

Καλός και ποιοτικός νάρθηκας θεωρείται αυτός που είναι πάντα σταθερός μέσα στο στόμα και δεν εμποδίζει την αναπνοή ή την ομιλία. Σε αντίθετη περίπτωση προκαλούνται χρόνια προβλήματα στην κροταφογναθική διάρθρωση (άρθρωση της γνάθου).

Οι νάρθηκες προστασίας χωρίζονται σε τρείς ομάδες:

• Προκατασκευασμένοι – Κατασκευάζονται από φθηνό πλαστικό υλικό, έχουν μειωμένο πάχος προστασίας και πωλούνται για όλους στο ίδιο μέγεθος.
• Μερικώς προσαρμοσμένοι – Κατασκευάζονται από θερμοπλαστικό υλικό, είναι σχετικά φθηνοί και είναι η πιο συχνή επιλογή των αθλητών (προσαρμόζεται από τους ίδιους στο στόμα αφού πρώτα τους μαλακώσουν σε ζεστό νερό).
• Εξατομικευμένοι – Προσαρμοσμένοι για κάθε αθλητή ξεχωριστά, έχουν εξαιρετική εφαρμογή και προσφέρουν μέγιστη προστασία. Κοστίζουν περισσότερο λόγω της διαφορετικής διαδικασίας που ακολουθείται στην κατασκευή τους. Επίσης, υπάρχουν επιλογές χρώματος ή προσθήκης ονόματος του ίδιου του αθλητή αναλόγως της επιθυμίας του.

ΛΗΨΗ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ

Στην πρώτη οδοντιατρική επίσκεψη γίνεται μια συζήτηση που έχει σκοπό να βοηθήσει τον οδοντίατρο μέσα από τις πληροφορίες που θα συλλέξει, να βελτιώσει την υγεία του ασθενούς καθώς και να τον γνωρίσει καλύτερα. Κατά τη διάρκεια της ιατρικής συνέντευξης ο οδοντίατρος θα κάνει κάποιες ερωτήσεις ώστε να αποκτήσει πλήρη εικόνα τυχόν ασθενειών, επεμβάσεων ή λήψης φαρμακευτικής αγωγής που μπορεί να επηρεάσουν τις οδοντιατρικές θεραπείες και εργασίες. Όλες οι ερωτήσεις έχουν την σημασία τους και τον υποβοηθητικό τους ρόλο.

Στην λήψη του λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού περιλαμβάνονται :

• Σχολαστικός οδοντικός και στοματικός έλεγχος
• Ακτινογραφίες: Οπισθοφατνιακή, πανοραμική και αξονική αν κριθεί απαραίτητη
• Φωτογραφίες της στοματικής κοιλότητας και των δοντιών

Κάθε φορά που αλλάζει κάτι στην υγεία σας ή στην λήψη των φαρμάκων, φροντίστε να ενημερώνετε τον ιατρό σας.

ΛΕΥΚΑΝΣΗ

Η λεύκανση είναι μια απλή και γρήγορη μέθοδος που αφαιρεί τις χρωστικές ουσίες (λεκέδες) από την επιφάνεια των δοντιών με αποτέλεσμα τα δόντια να φαίνονται λευκότερα. Βελτιώνει σημαντικά την εξωτερική εμφάνιση των δοντιών και γίνεται υποχρεωτικά υπό την καθοδήγηση του οδοντιάτρου.

Οι τρείς βασικοί μέθοδοι είναι:

1. Μόνο στο ιατρείο από τον οδοντίατρο
   • Με χρήση ειδικής λάμπας ή laser
   • Με χρήση ειδικού υλικού λεύκανσης
2. Στο σπίτι από τον ασθενή με χρήση ειδικών ναρθήκων (εξατομικευμένα μασελάκια για κάθε ασθενή)
3. Συνδυασμός και των δύο

Παρόλο που κυκλοφορούν χιλιάδες προϊόντα λεύκανσης προς πώληση, είτε στο διαδίκτυο είτε στις υπεραγορές, καλό είναι πριν τα δοκιμάσει ο ασθενής να συμβουλευτεί πρώτα τον ιατρό του.

Το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την λεύκανση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως:

• Την γενική κατάσταση των δοντιών
• Την μέθοδο που θα επιλέξει ο οδοντίατρος
• Την ηλικία
• Τα κάπνισμα
• Την χρήση τροφών ή ροφημάτων με χρωστικές ουσίες
• Το ιατρικό ιστορικό του ασθενή (εάν υπάρχει χρήση αντιβιοτικού ευρέου φάσματος – τετρακυκλίνη η οποία επηρεάζει το χρώμα των δοντιών)
• Άλλα υποκείμενα νοσήματα

Για τους παραπάνω λόγους δεν είναι όλοι οι ασθενείς κατάλληλοι για λεύκανση.

Η λεύκανση επηρεάζει μόνο την φυσική επιφάνεια των δοντιών και όχι οδοντιατρικές εργασίες όπως σφραγίσματα, θήκες, γέφυρες και οδοντικά εμφυτεύματα. Για τον λόγο αυτό συνίσταται να αλλάζονται οι παλιές εργασίες στο στόμα του ασθενή περίπου 2-3 εβδομάδες μετά την λεύκανση.

Η πλειοψηφία των ασθενών αντιμετωπίζει μια ήπια ευαισθησία κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της λεύκανσης για 2-3 εικοσιτετράωρα και συνήθως απαιτεί παραπάνω από μια συνεδρία.

Το κόστος ποικίλει ανάλογα με την περίπτωση και το αποτέλεσμα μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα (2-3 χρόνια).

Τις πρώτες 2-3 ημέρες θα πρέπει να αποφεύγονται τα εξής:

• Κάπνισμα
• Ανθρακούχα ποτά
• Τομάτα, τοματοπελτές, κέτσαπ
• Ξύδι (και το βαλσάμικο και σόγια)
• Εσπεριδοειδή
• Καρότα, παντζάρια, κόκκινο λάχανο
• Φράουλες, κεράσια, μούρα, ρόδι
• Καφέ, τσάι, ρόφημα σοκολάτας, γρανίτα
• Κόκκινο κρασί
• Μαύρη μπύρα
• Τυποποιημένα χρωματιστά αλμυρά και γαριδάκια