ΒΡΥΓΜΟΣ Ή ΒΡΟΥΞΙΣΜΟΣ

Ο βρυγμός ή βρουξισμός είναι το τρίξιμο ή σφίξιμο των δοντιών μεταξύ τους. Είναι μια επιζήμια συνήθεια για τα δόντια και τις γνάθους. Συνήθως επαναλαμβάνεται κατά τη διάρκεια της νύχτας και γίνεται ασυνείδητα από τους περισσότερους ασθενείς.

Το σφίξιμο είναι συχνότερο φαινόμενο κατά τη διάρκεια της ημέρας, ιδιαίτερα σε περιόδους έντονου στρες και κόπωσης και γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό από τον ίδιο ασθενή.

Συνέπειες και προβλήματα που προκαλούνται:

• Πόνοι στην γνάθο ή στις αρθρώσεις των γνάθων
• Συχνοί πρωινοί πονοκέφαλοι
• Ημικρανίες
• Περιορισμένο άνοιγμα των γνάθων (χαρακτηριστικός ήχος κατά το άνοιγμα του στόματος ή το χασμουρητό)
• Φθορά, ραγίσματα, κατάγματα από τριβή των δοντιών
• Ραγίσματα, κατάγματα σφραγισμάτων ή άλλων προσθετικών οδοντιατρικών εργασιών.
• Αυξημένη κινητικότητα δοντιών
• Ευαισθησία δοντιών
• Λειτουργικά, συγκλεισιακά και αισθητικά προβλήματα στη περιοχή του αυτιού και στη μάσηση
• Αποτυπώματα (ίχνη) των δοντιών) στα πλάγια της γλώσσας

Αντιμετώπιση

Κατασκευάζεται νάρθηκας βρυγμού (ή σταθεροποίησης).

Πρόκειται για μια ειδική κατασκευή από διάφανο σκληρό ακρυλικό. Χρησιμοποιείται από ασθενείς με βρυγμό συνήθως το βράδυ στη διάρκεια του ύπνου και σκοπός του είναι να εμποδίσει τα δόντια να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους, να χαλαρώσει τους μύες των γνάθων και να προλάβει τα συμπτώματα πόνου και τη φθορά στη μορφολογία (σχήμα) των δοντιών.

Μπορεί να τοποθετηθεί στην άνω ή στην κάτω γνάθο και κατασκευάζεται από τον οδοντίατρο σε συνεργασία με τον οδοντοτεχνίτη. Χρειάζονται δυο ραντεβού – Στο πρώτο ο οδοντίατρος παίρνει τα αποτυπώματα (μέτρα) των δοντιών του ασθενή και στο δεύτερο γίνεται η τοποθέτηση.

Δεν χρειάζεται ποτέ αντικατάσταση εκτός εάν καταστραφεί ή γίνουν αλλαγές σημαντικών οδοντιατρικών εργασιών μέσα στο στόμα.

Τυχόν δυσάρεστα συναισθήματα που προκαλεί ο νάρθηκας μέσα στο στόμα (συνήθως μόνο για τις πρώτες 2-3 ημέρες):

1. Αυξημένη παραγωγή σάλιου
2. Αίσθηση αναγούλας
3. Αίσθηση πίεσης μεταξύ των δοντιών – Ο ασθενής τα αισθάνεται «μουδιασμένα» κυρίως το πρωί
4. Ασυναίσθητο δάγκωμα των παρειών (μάγουλα)
5. Αίσθηση «παράξενου κλεισίματος» των γνάθων μεταξύ τους όταν βγει ο νάρθηκας από το στόμα.
6. Αίσθηση μεγαλύτερου όγκου από τον πραγματικό

Περιποίηση νάρθηκα:

• Σχολαστική στοματική υγιεινή πριν τοποθετηθεί ο νάρθηκας στο στόμα.
• Ξεχωριστή μαλακή οδοντόβουρτσα για το νάρθηκα
• Καθαρισμός του νάρθηκα με οδοντόκρεμα ή σαπούνι
• Όταν ο νάρθηκας δε χρησιμοποιείται διατηρείται σε νερό και ειδικό κουτάκι

Εξειδικευμένες ασκήσεις για τις γνάθους υπό την καθοδήγηση του οδοντίατρου βοηθούν στην ταχύτερη εξοικείωση του ασθενή με τον νάρθηκα και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Γίνεται τακτικός έλεγχος αρχικά μετά από 2-3 εβδομάδες και μετέπειτα κάθε έξι (6) μήνες μετά την παράδοση του νάρθηκα.

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΣΧΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΟΠΩΝ (SEALANTS)

Πρόκειται για υγρές ρητίνες (υγρό άσπρο σφράγισμα) που τοποθετούνται σε ηλικία 6-7 ετών(αυτήν την περίοδο εμφανίζεται ο πρώτος μόνιμος γομφίος) και 12-14 ετών(αυτήν την περίοδο εμφανίζεται ο δεύτερος μόνιμος γομφίος) στην μασητική επιφάνεια των μόνιμων οπισθίων δοντιών.

Θεωρούνται προληπτικά σφραγίσματα και είναι τελείως ανώδυνα καθώς δεν απαιτείται τρόχισμα στο δόντι.

Κατάλληλοι υποψήφιοι είναι οι πρώτοι γομφίοι αφού είναι τα πιο σημαντικά μόνιμα δόντια στο στόμα αλλά και τα πρώτα «θύματα» της τερηδόνας. Επίσης, οι προληπτικές αυτές καλύψεις μπορούν να τοποθετηθούν και στους δεύτερους μόνιμους γομφίους.

Οι προληπτικές καλύψεις έχουν μέση διάρκεια ζωής 5 χρόνια και σκοπός τους είναι «μελλοντικά παιδιά χωρίς μελλοντικά σφραγίσματα» καθώς το ποσοστό μείωσης της τερηδόνας μπορεί να φτάσει μέχρι και 70-75 %.

ΕΜΦΡΑΞΕΙΣ (ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΑ) ΚΑΙ ΕΝΘΕΤΑ

Το σφράγισμα είναι μια από τις πιο γνωστές διαδικασίες κατά την οποία ο οδοντίατρος διορθώνει τις φθορές στα δόντια.

Ο οδοντίατρος κρίνει αρχικά εάν πρέπει να κάνει χρήση τοπικής αναισθησίας, έπειτα καθαρίζει με ειδικά κοπτικά εργαλεία και μηχανήματα το κατεστραμμένο τμήμα του δοντιού και γεμίζει την κενή περιοχή που έχει δημιουργηθεί με σύγχρονα υλικά όπως σύνθετη ρητίνη (λευκό σφράγισμα που προσαρμόζεται στο χρώμα του δοντιού), υαλονομερή κονία, κ.α. Όπως όλα τα υλικά έχουν ημερομηνία λήξης, έτσι και τα σφραγίσματα έχουν μία μέση διάρκεια ζωής περίπου πέντε (5) έτη.

Τα μαύρα σφραγίσματα (αμάλγαμα) έχουν απαγορευτεί τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ε.Ε. γιατί είναι τοξικά.

Το οδοντιατρικό αμάλγαμα (μαύρο σφράγισμα) είναι ένα κράμα μετάλλων και υδραργύρου και δυστυχώς σε μεγάλες ποσότητες ευθύνεται για πολλές βλάβες στο στόμα και σώμα μας. Σε πρώτο στάδιο επηρεάζει τα εσωτερικά στρώματα του δοντιού όπου βρίσκονται τα ευαίσθητα νεύρα, αιμοφόρα αγγεία και συνδετικός ιστός (πολφός) διότι δεν είναι βιοσυμβατό υλικό και σε δεύτερο επίπεδο επηρεάζει την γενική υγεία όπου προκαλεί βλάβες όπως ο ομαλός λειχήνας (προκαρκινική βλάβη). Επίσης, είναι ιδιαίτερα μολυσματικό υλικό και για το ευρύτερο οικοσύστημα(περιβάλλον).

Όταν στο στόμα του ασθενή υπάρχουν πάνω από τέσσερα (4) μαύρα σφραγίσματα συνίσταται να αντικαθίστανται με σφραγίσματα ρητίνης(λευκά σφραγίσματα).

Ένθετα είναι οι αποκαταστάσεις τον οπισθίων δοντιών (προγόμφιοι και γομφίοι). Είναι σχεδόν σαν τα κοινά σφραγίσματα όμως οι τεχνικές που ακολουθούνται για την κατασκευή και τοποθέτησή τους μέσα στο στόμα είναι διαφορετικές. Συνήθως χρησιμοποιούνται σε δόντια με μεγάλη φθορά και όπου δεν υπάρχει η επιλογή της τοποθέτησης απλού σφραγίσματος αλλά ταυτόχρονα δεν είναι απαραίτητη η στεφάνη (θήκη). Ανήκουν στις σχετικά συντηρητικές επιλογές αποκατάστασης αφού δεν υπάρχει επιθετική αφαίρεση οδοντικής ουσίας.

Κατασκευάζονται συνήθως σε οδοντοτεχνικό εργαστήριο και υπάρχουν δύο (2) βασικά είδη: Ένθετα ρητίνης με αντοχή 8-12 χρόνια και ένθετα πορσελάνης (ολοκεραμικά) με αντοχή 15-20 χρόνια.

Τα ένθετα έχουν μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο από τα κοινά σφραγίσματα, έχουν πιο ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα και βοηθούν στη προστασία του δοντιού από κατάγματα και ατυχήματα.

ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΑΠΝΟΙΑ

Είναι απόλυτα φυσιολογικό η αναπνοή να γίνεται κάποιες φορές από το στόμα και όχι από την μύτη. Εάν όμως η συστηματική και χρόνια συνήθεια ενός παιδιού ή ενήλικα να αναπνέει από το στόμα δεν αντιμετωπιστεί την κατάλληλη στιγμή, προκαλεί τα εξής προβλήματα:

• Ροχαλητό και άπνοια ύπνου
• Ξηροστομία μαζί με κακοσμία
• Ουλικό χαμόγελο
• Αλλαγή στάσης του σώματος
• Ορθοδοντικές ανωμαλίες με στενή κάτω γνάθο, υψηλή υπερώα (ουρανίσκος) και πεταχτά άνω μπροστινά δόντια.
• Φλεγμονές των ούλων. Κυρίως στα μπροστινά άνω ούλα
• Στενή ή πεπλατυσμένη μύτη με μικρά ρουθούνια
• Μικρότερη απορρόφηση του οξυγόνου από το αίμα κ.α.

Αιτίες:

• Υπερτροφικές αδενοειδής εκβλαστήσεις (κρεατάκια)
• Υπερτροφικές αμυγδαλές
• Χρόνια ρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα)
• Βλάβες στη μαλακή υπερώα
• Ανωμαλίες δοντιών από το θηλασμό (πιπίλισμα) των δαχτύλων ή του μπιμπερό/πιπίλας
• Σκολιωτικό ρινικό διάφραγμα
• Διάφορες αλλεργίες του αναπνευστικού συστήματος
• Παχυσαρκία

Αντιμετώπιση και θεραπεία

Η έγκαιρη αντιμετώπιση από την παιδική ηλικία είναι και ταυτόχρονα η πιο σωστή θεραπεία.

-καλή στοματική υγιεινή

-έλεγχος και θεραπεία ουλίτιδας

-σε ορισμένες περιπτώσεις ο οδοντίατρος μπορεί να κατασκευάσει ειδικούς εξατομικευμένους ενδοστοματικούς νάρθηκες άπνοιας (ειδικά μασελάκια που τα φοράει ο ασθενής κατά τη διάρκεια του ύπνου).

ΦΘΟΡΙΩΣΗ

Είναι μια απλή και τελείως ανώδυνη διαδικασία στην οποία ο οδοντίατρος τοποθετεί τοπικά φθόριο πάνω στην οδοντική επιφάνεια για την ενδυνάμωση και προστασία των δοντιών από τα οξέα που παράγει η τερηδόνα.

Θεωρείται απαραίτητη σε παιδιά με υψηλό τερηδονικό κίνδυνο δηλαδή σε παιδιά 7-10 ετών που βιώνουν συνεχείς αλλαγές στα δόντια τους.

Γίνεται προληπτικά σε παιδιά που δεν έχουν ακόμη εμφανίσει τερηδόνα και θεραπευτικά σε παιδιά που εμφανίζουν τερηδόνα σε αρχικά ή προχωρημένα στάδια.

Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού ορίζουμε και τη συχνότητα της τοπικής εφαρμογής. Αρχικά γίνεται σχολαστικός καθαρισμός των δοντιών. Έπειτα ο οδοντίατρος στεγνώνει προσεκτικά τις οδοντικές επιφάνειες με μια γάζα και εφαρμόζει το ειδικό ζελέ φθορίου πάνω στα δόντια για περίπου 3-5 λεπτά. Ο ασθενής δεν πρέπει να φάει και να πιει για 30-40 λεπτά και καλό είναι να αποφύγει το βούρτσισμα για περίπου ένα εικοσιτετράωρο.

ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ

Ο οδοντίατρος ανάλογα με την περίπτωση που καλείται να αντιμετωπίσει, αποφασίζει ποιο είδος ακτινογραφίας είναι αναγκαίο να γίνει.

Οι πιο ευρύτερα γνωστές ακτινογραφίες είναι (2) δύο:

• Οπισθοφατνιακές – είναι ενδοστοματικές ακτινογραφίες που δίνουν πολλές πληροφορίες στον οδοντίατρο για τα εσωτερικά στρώματα των δοντιών και της σχέσης μεταξύ τους. Απεικονίζουν μόνο κάποιο μικρό τμήμα των γνάθων και περιορισμένο αριθμό δοντιών.
• Πανοραμικές – θεωρείται βασικό εργαλείο του οδοντιάτρου αφού απεικονίζεται η συνολική εικόνα του στόματος:

• Θέση και αριθμός φρονιμιτών
• Εάν υπάρχει περιοδοντική νόσος ή όχι
• Εάν υπάρχουν ενδοδοντικές θεραπείες ή όχι
• Υπεράριθμα δόντια
• Ανωμαλίες οστών
• Έλλειψη μόνιμων δοντιών
• Κατάγματα και ραγίσματα δοντιών και γνάθων
• Ακρορριζικές αλλοιώσεις όπως κύστεις

Όταν έχει προγραμματιστεί ορθοδοντική θεραπεία ή τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων γίνονται επιπλέον κεφαλομετρικές ακτινογραφίες και αξονική τομογραφία-διαθέτουν μεγαλύτερη ευκρίνεια.

Στην σύγχρονη οδοντιατρική οι ακτινογραφίες θεωρούνται απόλυτα ασφαλείς αφού τα μηχανήματα είναι ψηφιακά και εκπέμπουν μηδαμινή δόση ακτινοβολίας, η οποία δεν είναι επιβλαβής. Παρ’όλα αυτά, για επιπλέον προστασία οι ασθενείς φοράνε ειδικά κολάρα γύρω από το λαιμό ή ειδική ποδιά ακτινοπροστασίας η οποία καλύπτει όλα τα μέρη του σώματος πριν την ακτινογραφία.

Επιτρέπονται οι ακτινογραφίες σε παιδιά και εγκύους αλλά γίνεται προσπάθεια να λαμβάνονται μόνο εάν κριθούν απολύτως απαραίτητες από τον οδοντίατρο.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΔΟΝΤΙΩΝ

Η οδοντική υπερευαισθησία είναι μια δυσάρεστη αίσθηση έντονου πόνου σε ένα ή περισσότερα δόντια ενός ασθενή όταν τα δόντια έρθουν σε επαφή με ψυχρά ή θερμά ερεθίσματα(απότομες αλλαγές στις θερμοκρασίες).

Αιτίες:

• Αποτριβή (φθορά) των δοντιών λόγω χρήσης μέτριας και σκληρής οδοντόβουρτσας –χρήση υπερβολικής δύναμης πάνω στην επιφάνεια των δοντιών.
• Βρυγμός ή βρουξισμός – είναι το σφίξιμο ή τρίξιμο των δοντιών
• Ουλική υφίζηση – αποκάλυψη κάποιων τμημάτων των δοντιών που δεν θα έπρεπε να είναι εκτεθειμένα (συνήθως λόγω περιοδοντικής νόσου ).

• Οδοντιατρικές εργασίες όπως ο οδοντικός καθαρισμός, η θεραπεία της περιοδοντίτιδας,η λεύκανση που δεν γίνεται υπό την καθοδήγηση του οδοντιάτρου (η ευαισθησία σε αυτές τις περιπτώσεις θεωρείται προσωρινή).
• Φθορά των δοντιών λόγω συχνής ή υπερβολικής χρήσης όξινων τροφών και ποτών(εσπεριδοειδή, ξύδι, ανθρακούχα ποτά)
• Μεγάλες τερηδονικές βλάβες
• Μάσηση πάγου
• Ραγίσματα και κατάγματα δοντιών που επηρεάζουν τα ευαίσθητα εσωτερικά στρώματα(πολφός) των δοντιών.

Αντιμετώπιση και πρόληψη

• Το βούρτσισμα των δοντιών είναι σωστό να γίνεται τουλάχιστον τριάντα (30) λεπτά πριν ή μετά από την κατανάλωση τροφών ή ποτών.
• Χρήση μαλακής οδοντόβουρτσας, χωρίς έντονες και δυναμικές κινήσεις πάνω στα δόντια.
• Διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής
• Διόρθωση τερηδονικών βλαβών που αφήνουν εκτεθειμένες ευαίσθητες περιοχές των δοντιών.
• Εφαρμογή φθοριούχων σκευασμάτων και χρήση ειδικών φαρμακευτικών οδοντοπαστών με κύριο συστατικό το νιτρικό κάλιο ή το χλωριούχο φθόριο (τόσο στο οδοντιατρείο όσο και στο σπίτι) .
• Αποφυγή κατανάλωσης όξινων τροφών και ποτών.

ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΕΣ

Η απώλεια ενός ή περισσοτέρων δοντιών επηρεάζει την ικανότητα της ομιλίας, την διαδικασία της μάσησης, την αισθητική του προσώπου και την λειτουργία των γνάθων ενός ασθενή. Οι τεχνητές οδοντοστοιχίες είναι κινητές προσθετικές εργασίες που σημαίνει πως δεν είναι μόνιμα κολλημένες στα φυσικά δόντια του ασθενή.

Χωρίζονται σε επτά (7) βασικές κατηγορίες:

• Ολική οδοντοστοιχία – Χρησιμοποιείται σε νωδούς ασθενείς (λείπουν όλα τα δόντια από το στόμα του ασθενή)
• Άμεση ολική οδοντοστοιχία – Κατασκευάζεται πριν την προγραμματισμένη εξαγωγή των φυσικών δοντιών και τοποθετείται αμέσως μετά την εξαγωγή, βοηθώντας τον ασθενή να μη μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς δόντια.
• Επένθετη οδοντοστοιχία επί εμφυτευμάτων – Ολική οδοντοστοιχία που τοποθετείται πάνω στα εμφυτεύματα.
• Επένθετη οδοντοστοιχία επί φυσικών δοντιών – Ολική οδοντοστοιχία που εφαρμόζει πάνω σε ειδικά επεξεργασμένες οδοντικές ρίζες.
• Μερική οδοντοστοιχία με μεταλλικά άγκιστρα – Αντικαθιστά μόνο τα δόντια που λείπουν και στηρίζεται πάνω στα ήδη υπάρχοντα φυσικά δόντια με μεταλλικά άγκιστρα.
• Μερική οδοντοστοιχία με συνδέσμους ακριβείας – Αντικαθιστά μόνο τα δόντια που λείπουν και στηρίζεται πάνω σε στεφάνες (θήκες) με ειδικούς συνδέσμους ακριβείας.
• Μερική οδοντοστοιχία ακρυλική – Αντικαθιστά μόνο τα δόντια που λείπουν και στηρίζεται πάνω στα ήδη υπάρχοντα φυσικά δόντια με ακρυλικά εύκαμπτα άγκιστρα.

Οδηγίες για την σωστή φροντίδα των τεχνητών οδοντοστοιχιών.

1. Μην χρησιμοποιείτε ποτέ οδοντόκρεμα για να καθαρίσετε τις οδοντοστοιχίες.
2. Χρησιμοποιείστε μαλακή οδοντόβουρτσα αποκλειστικά για την τεχνητή οδοντοστοιχία και σαπούνι.
3. Εάν υπάρχουν και φυσικά δόντια χρησιμοποιείστε δυο διαφορετικές μαλακές οδοντόβουρτσες. Η πρώτη για τα φυσικά δόντια και η δεύτερη για τις οδοντοστοιχίες.
4. Κατά την διάρκεια του καθαρισμού τους, φροντίστε να έχετε κάτω από τα χέρια σας μια πετσέτα ή λεκάνη με νερό έτσι ώστε εάν πέσουν κάτω να μην σπάσουν.
5. Μην αφήνετε τις οδοντοστοιχίες να στεγνώσουν. Όταν δεν τις φοράτε πρέπει να διατηρούνται μέσα σε ειδικό κουτί με καπάκι και νερό(όχι ζεστό).
6. Βουρτσίζετε τα ούλα, τη γλώσσα και τον ουρανίσκο κάθε πρωί και βράδυ με μαλακή οδοντόβουρτσα πριν φορέσετε τις οδοντοστοιχίες.
7. Επισκεφθείτε τον οδοντίατρο όταν οι οδοντοστοιχίες σπάσουν, ραγίσουν ή χαλαρώσουν. Μην προσπαθείτε να τις διορθώσετε μόνοι σας και μην χρησιμοποιείτε κόλλες οικιακής χρήσης.
8. Για αψεγάδιαστο καθαρισμό χρησιμοποιείστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα ειδικά αναβράζοντα δισκία.
9. Αφαίρεση των οδοντοστοιχιών για τουλάχιστον 3-4 ώρες την ημέρα ή και όποτε είναι δυνατόν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.

ΤΕΡΗΔΟΝΑ

Τερηδόνα θεωρούμε την μόλυνση που προκαλείται από το οξύ ενός μικροβίου (Streptococcus Mutans) και έχει ως αποτέλεσμα την φθορά της επιφάνειας των δοντιών. Αρχικά παρατηρούμε μικρά λευκά ή κίτρινα σημαδάκια τα οποία εάν δεν διορθωθούν την κατάλληλη στιγμή, σε επόμενο στάδιο γίνονται μεγαλύτερα με έντονες αλλαγές στο χρώμα και στο σχήμα του δοντιού.

Η εμφάνιση της τερηδονικής βλάβης εξαρτάται από:

• Πόσο πλούσια είναι η διατροφή μας σε υδατάνθρακες και ζάχαρη, ιδιαίτερα ανάμεσα στα κύρια γεύματα (συχνή κατανάλωση σε μαλακές και κολλώδεις τροφές)
• Από το επίπεδο της στοματικής υγιεινής
• Αν το πόσιμο νερό περιέχει φθόριο
• Αν γίνεται χρήση οδοντόπαστας με φθόριο
• Αν ο ασθενής υποβάλλεται σε ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες
• Αν γίνεται συστηματική λήψη φαρμάκων
• Αν υπάρχουν άλλες ιατρικές παθήσεις που συνοδεύονται με ξηροστομία
• Την προδιάθεση για τερηδόνα που έχει ο κάθε ασθενής

Η τερηδόνα μπορεί να εντοπιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του δοντιού καθώς και σε οποιαδήποτε ηλικία γι’αυτό είναι ένας σοβαρός κίνδυνος για τα δόντια. Εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, καταφέρνει να εισχωρήσει στα πιο βαθιά στρώματα του δοντιού με αποτέλεσμα να επηρεάσει τα ευαίσθητα νεύρα, αιμοφόρα αγγεία, συνδετικό ιστό (πολφός) και να δημιουργήσει έντονη εσωτερική μόλυνση συνοδευόμενη πολλές φορές από ευαισθησία σε γλυκό, κρύο, ζεστό ή έντονο πόνο και οίδημα. Αυτή η εσωτερική μόλυνση αντιμετωπίζεται μόνο με ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση).

Στα αρχικά στάδια της τερηδόνας μπορεί να γίνει συντηρητική θεραπεία κάνοντας τοπική φθορίωση. Η συγκεκριμένη θεραπεία διαρκεί μόλις λίγα λεπτά και μπορεί να είναι σε μορφή ζελέ, αφρού, υγρού διαλύματος κ.α.

Τα επόμενα στάδια της τερηδόνας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά όπως τα αρχικά στάδια. Βασικές θεραπευτικές επιλογές αποτελούν:

• Oι εμφράξεις (σφραγίσματα)
• Στεφάνες (θήκες) – στις περιπτώσεις που η φθορά είναι πολύ εκτεταμένη
• Ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση) – εάν η φθορά έχει προκαλέσει μόλυνση στο εσωτερικό του δοντιού
• Εξαγωγή – εάν η φθορά είναι τόσο σοβαρή που δεν είναι αναστρέψιμη και δυστυχώς το δόντι πρέπει να αφαιρεθεί.

Πρόληψη:

• Επίσκεψη στον οδοντίατρο κάθε έξι (6) μήνες για στοματικό και οδοντικό έλεγχο
• Χρήση οδοντόκρεμας με φθόριο
• Εκπαίδευση και εκμάθηση στοματικής υγιεινής και τεχνικής βουρτσίσματος
• Ισορροπημένη διατροφή περιορίζοντας τις τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες και ζάχαρη. Καλό είναι να καταναλώνονται αμέσως μετά το κυρίως γεύμα.